#016#

Moj "projekt 365" nieco sie zalamal, bo chorobsko trwalo i trwalo, wiec co mialam fotografowac? Poduszke, koldre, smartfon, laptop.... no bo zasmarkancow przeciez nie!
Ale dzis wyszlismy na spacerniak i tak oto bylo na swiecie:

Pol godzinny spacer przy polu golfowym, dobre i to, swieze powietrze, slonce i wreszcie zobaczylam, jak wyglada pole golfowe, co opisuje na moim Kolorowym blogu :)

#15#

Przepuscilam dwa dni, nie dalam rady nic napisac, chorobsko mnie napadlo i nie puszcza!
Nic groznego, bez goraczki, ale lezymy oboje i leczymy katar, kaszel, gardlo.
Dzisiaj juz nam lepiej, ale ja stracilam glos, a maz jeszcze kaszle.
Ja, jako ta jedza, sila trzymam go w lozku!
Nie chcialam ryzykowac, nie pojechalam na zakupy, musimy niedziele na zapasach przetrwac :)
Brakuje nam swiezych owocow i konczy sie miod, a ja nie mam swojego ulubionego twarozku :(
Wczoraj przez okno pstrykelam tak:

a dzisiaj przez inne okno tak:

 

#014#

Co to jest?
Wyglada obrzydliwie, smierdzi obrzydliwie i smakuje tak, jak wyglada :))
Tak, tak, to jest slynny syropek z cebuli, czosnku, miodu i cytryny.
Skroilam go wlasnymi recami, aby ratowac drogocenne zycie mojego Najglowniejszego, ktory zapadl na straszliwa, smiertelna chorobe, zwana PRZEZIEBIENIEM!
To nic, ze to tylko gardlo boli, smarka sie i kaszle, przeciez od tego sie umiera!!!
O polnocy (wczorajszej) sumienie wyrzucilo mnie z cieplego lozka do kuchni i zmusilo do wykonania owej mikstury. No juz nie moglam wytrzymac tych jekow konania!!!

Nie lubie cebuli, nie znosze czosnku, mikstura strrrrasznie smierdzi, ale sie poswiecilam, wykonalam i z pelna satysfakcja (ten moj msciwy wzrok!), poje tym syropkiem neszczesnika co pare godzin :))))

O dziwo mikstura zadzialala blyskawicznie, w co nie wierzylam, ale jednak.
Chyle czola przed madroscia naszych babek i mam.
Moja mama nie torturowala mnie tym, ale wielokrotnie czytalam i slyszalam o tym cudzie, no i cud sie spelnil! :)))

#013#

(zdjecie sciagnelam ze strony Sekrety zdrowia, bo nie mam sily wstac po aparat...)

No i jak nie wierzyc w przesady? Trzynasty post i.... wziela nas grypka, oboje na raz... Bleeee.....
Dobrze, ze w domku cieplo, dobrze, ze mamy co jesc, dobrze, ze mamy lekarstwa naturalne i tabletkowe, dobrze, ze jest internet :)))

#012#

Krzywe agrafki... po co? dlaczego krzywe?
Ano pikuje nadal okropnie wielki czarno-bialy paczwork, a agrafkami spinam trzy warstwy tego potwora, zeby sie te warstwy nie przesuwaly :(
Krzywe sa specjalnie, lepiej sie spina.
Mozolna praca, ale lubie to :)
Jak skoncze, to opisze wszystko porzadnie na blogu.
Chodzenie mialam dzisiaj po ogrodku, ogladalam, czy trzeba ewentualnie cos przykryc, bo lekkie mrozy do mnie tez zawitaly (tak minus 4-5 stopni).

#011#

To jest moj sliczny, niebieskokwitnacy kwiatek - agapantus. Zawinelam go w kolderke, bo w zimowym ogrodzie mroz zawital! Niewielki, ale moglby mu zaszkodzic, tak jak w zeszlym roku w marcu. Wtedy przemrozilo mu 1/3 klaczy i mial w lecie tylko dwa male kwiatostany :(
Zeby go utrzymac w dobrej formie, poswiecilam jedna letnia kolderke, bo kwiatek ma pokazna donice :))

#010#

Sprzety nie chca ze mna wspolpracowac, dzisiejsze zdjecia z komorki nie wchodza, musze posilkowac sie tymi, ktore zrobilam przed paroma dniami.

Oto Pan Diego, pies z Hiszpanii, zyl tam na ulicy, ktos go przywiozl do schroniska w naszej wsi. 

Akurat takie jedne malzenstwo chcialo miec psa, nie za mlodego, spokojnego, wiec go wzieli do siebie.
Dzialo sie to przed paroma laty, pies jest juz stary, jego pan juz nie zyje, a jego pani ma 83 lata!
Trzy razy dziennie pani spaceruje godzine z Diego, czesto przechodzi przed moim domem, wiec sie poznalismy, czyli ja, Lora i  Diego.
Czasami ide razem z nimi na spacer, czasem transportuje jej zakupy ze sklepu do domu, przynosze jej kwiatki do ogrodka, ktorych mam nadmiar, i tak ta znajomosc trwa, bardzo mila znajomosc :)